Μπουστίντουι, Ιωσήφ

(Josef Bustidui, Σαν Σεμπαστιάν 1882 – Αθήνα 1960). Ισπανός βιολονίστας και αρχιμουσικός. Σπούδασε στο ωδείο της γενέτειράς του και στις Βρυξέλλες, με τον διάσημο τότε βιολονίστα Σεζάρ Τόμσον. Μεταξύ 1901-1905 εμφανίστηκε με επιτυχία στο Βέλγιο, στην Αυστρία και στην Ισπανία, όπου μάλιστα για ένα διάστημα διετέλεσε και βιολονίστας της Ισπανικής αυλής. Το 1905 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου διορίστηκε καθηγητής του βιολιού, αρχικά στο Ωδείο Αθηνών και έπειτα (1906) στο Ωδείο Πειραιά (Πειραϊκός Σύνδεσμος). Από τότε και έως τον θάνατό του ο Μ. δεν θα εγκαταλείψει πια ποτέ την Ελλάδα: παντρεύτηκε τη μαθήτριά του Ελένη Γεωργαντοπούλου και, για περισσότερο από μισό αιώνα, ανέπτυξε μια αξιόλογη και ευεργετική δράση ως δάσκαλος (μαθητές του υπήρξαν οι γνωστότεροι Έλληνες βιολονίστες, όπως οι Ν. Σκαλκώτας, Φρ. Βολωνίτης, Β. Σκαντζουράκης, Δ. Χωραφάς, Β. Κολάσης κ.ά.), ως αρχιμουσικός (από το 1922 ήταν ένας από τους μόνιμους αρχιμουσικούς της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών και από το 1936 διεύθυνε τακτικά και την Ορχήστρα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας) και τέλος ως διευθυντής του Ωδείου Πατρών (1930). Ο Μ. ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ισπανικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών και τιμήθηκε με τα διάσημα του αξιωματούχου της Γαλλικής Εκπαίδευσης, καθώς και με τον Ελληνικό Σταυρό του Σωτήρα.